باز آمدی
چون دخیلی سبز
که به رفتار سرد باد
بسته بودم
وقتی که آمدی
چای آماده بود
و زمان در شیشه های رنگارنگ
با درنگی سرخ
آبی می نمود.
... خواستم این را بگویم. من کارم با این کلمهها راه نمیافتد. خنده را بلند، بغض را با لرزش و
دوستت دارم را میان لبهای تو دوست دارم. با صدای تو.
الهی! راز دل گفتن دشوار است و نگفتن دشوارتر...
وحید نازنینم ...دلم بد جوری برات تنگ شده ...
دوستت دارم ...تا بی نهایتها...
صبر مرا
با شتاب پیمانه کن
و عشق را
با نگاهم.
در غیبت تو
جهان هم دلگیر می شود.
شکیبایی مرا
با دلتنگی پیمانه کن
و عشق را
با لبخندم.
دوستت دارم
روشنکت
زمین
رنگ دست های من است
وقتی تو بر آن ها بوسه می زنی.
آسمان
رنگ لب های تو
وقتی من آنها را می بوسم
دوستت دارم عزیزکم
به نام می خوانمت
نا تمام می خواهمت
نزدیک تر بیا مهربان من
افق در یک قدمی است
امروز داشتم فکر می کردم یاد تو چه آرام و معصوم هنگام خواب به سراغم می آید...
بودن من و تو قشنگ ترین نغمه زندگیمان است
دوستت دارم
وحید عزیزم همه زندگی منی
تو در کجای جهانی؟دلت در آرزوی دیدن که می تپد؟هوای که را داری؟ دلت پر می کشد که سر بر زانوان و شانه های کسی بگذاری؟
هوس می کنی دستهای کسی را در تهی دستانت جای بدهی و در چشمانش نگاه کنی؟ می خواهی صدایش کنی و پاسخت دهد؟
دلتنگ ساده ترین نشانه های دلبستگی و دلدادگی نیستی؟
دلتنگ خنده ها و گریه های کسی نیستی؟
دلت تنگِ دوست داشتنِ کسی نیستی؟
...
من دلم تنگ است.من دلتنگم.
من دلتنگ توام شیرینی زندگیم .
وحید عزیزم دوستت دارم
اگر تا آخر جهان بروی و در تمام راه با دو دست محکم روی گوشهایت را بگیری دیگر کسی تو را نمی بیند.
اگر تا آخر جهان بروی و در تمام راه با دو دست محکم روی چشمهایت را بگیری دیگر کسی صدای تو را نمی شنود.
اگر تا آخر جهان بروی و در تمام راه با یک دست محکم دهانت را ببندی و با دست دیگر گلویت را بفشاری
دیگر کسی بغض ها و اشک هایت را نمی شناسد.
اگر تا آخر جهان بروی کر و کور و گنگ , دیگر کسی به دنبال تو نخواهد گشت.
اگر تا آخر جهان بروی خیال می کنم هنوز پرنده ای باشد که برای تو آواز بخواند.
چشمهایم برای تو :
تویی که سرشارترین نگاهم همواره پیشکش تواست
تویی که زیباترین لبخندم همواره هدیه تواست
تویی که صادقانه ترین سخنانم را بی کم و کاست برایت بازگو می کنم ...!!!
تویی که ساده ترین خواسته هایم را بی کم و کاست از تو می خواهم ...!!!
تویی که ذره ذره تمامی دنیای مرا از آن خود ساختی.
تویی که ذره ذره تمامی وجود مرا تسخیر خود ساختی .
تویی که در تمام وجودم شور و عشق را پدید آوردی.
تویی که هر لحظه بودنت مرا آرامش است ...!!!
تویی که تمام زندگی منی ، تویی که شب را برایم ستاره آوردی ...!!!
تویی که هرگز لحظه ای از خاطرم دور نبوده ای.
تویی که می خواهمت ، تویی که نباشی میمیرم ...!!!
تویی که همه ی منی ...!!
منی که بی تو هیچم ...!!
بی تو هیچم ....
بی تو هیچم ...
بی تو ... هیچم
اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری, می دانی چه زیبا می شود؟
می دانی نیم کاسه ای می شود برای جرعه ای آب؟ می دانی در آن جرعهُ آب می شود دوباره تابش آفتاب و نقش مهتاب را دید؟
می دانی گودی دستانت جایی می شود برای پناه گرفتن دستهای تنهای من؟ می دانی تنهایی دستهای من گم می شود در خالی دستان تو؟
اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری, می دانی چه پرشکوه می شود؟
می دانی بستر آرامش می شود برای سر خسته و دردمند من؟
می دانی مخمل نوازش می شود پر از خنکای مهر روی صورت خیس از اشک های گرم من ؟
...
اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری, خود زندگی لب پر می زند از سر انگشتانت.
چه می شود اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری....
دوستت دارم بیشتر از همیشه
من حباب را دوست دارم.
من حباب را با شوقی کودکانه دوست دارم.
چرخ زدنش در باد , بازی رنگها بر پوستش , شفافیتش , سبکبالی و سادگیش را دوست دارم.
من حباب را دوست دارم.
حباب هم چون من دلش پر از هواست.
هوای دوست.
هوای دوست داشتن.
هوای دوست داشتن دوست.
پس این حباب هم پیشکش همهُ دلهایی باشد که پر از هوای کسی است.
رنگ پاییز است این بی تابی ام
زرد و نارنجی است آتش بازی ام
*
رنگ دریاهاست این بیداری ام
آبی و زیباست شعر جاری ام
*
صورتی رنگ است این بی خوابی ام
سرخ سرخست این تب تنهایی ام
*
هر چه هرجا هست رنگش داده ام
من فقط در رنگ چشمت مانده ام
*
رنگ چشمت چون نهال کوچکیست
شیطنت هایش شبیه کودکیست
*
رنگ چشمت کوچه باغی پر درخت
که پرستویی از آنجاها نرفت
*
رنگ چشمت یک پل و یک انتظار
یک سلام و یک نگاه بی قرار
*
رنگ چشمت بوی باران در غروب
رنگ عاشق بودن دلهای خوب
*
رنگ چشمت مثل بغضی در سکوت
یا شبیه ناله های یک فلوت
*
رنگ چشمت چشمه سار سادگی
بهترین آغاز این دلدادگی
*
رنگ چشمت مثل حرفی ناتمام
من فقط باید بگویم یک کلام
*
رنگ چشمت بهترین رنگ خداست
من نمی دانم!
نمی دانم شبیه آن کجاست !!
...
وحیدم عزیز دلمی...
جمله از این کوتاه تر نمیشود
آخر از این ساده تر نیست
بگو،
بگو که نشاید جسارت گفتنش
همانند سلامی خشک و خالی ست
بگو،
بگو که گفتنش خوشرنگ
همانند گل ِ نقش بسته بر قالی ست
بُروز عشق سخت است
لیک پایانش به خوشحالی ست
دوستت دارم!