اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری, می دانی چه زیبا می شود؟
می دانی نیم کاسه ای می شود برای جرعه ای آب؟ می دانی در آن جرعهُ آب می شود دوباره تابش آفتاب و نقش مهتاب را دید؟
می دانی گودی دستانت جایی می شود برای پناه گرفتن دستهای تنهای من؟ می دانی تنهایی دستهای من گم می شود در خالی دستان تو؟
اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری, می دانی چه پرشکوه می شود؟
می دانی بستر آرامش می شود برای سر خسته و دردمند من؟
می دانی مخمل نوازش می شود پر از خنکای مهر روی صورت خیس از اشک های گرم من ؟
...
اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری, خود زندگی لب پر می زند از سر انگشتانت.
چه می شود اگر کف دستهایت را کنار هم بگذاری....

دوستت دارم بیشتر از همیشه