باد می آید.
قامت بوتهُ گل سرخ در باد خم می شود.
برگهای سبز تیره دیگر درخشان نیستند.
غنچه ها دیر زمانی ست شکفته اند. برگها فرو افتاده اند.
گلبرگهای پرپر را باد برده است.
اما کافی ست تا ته سینه نفسی بکشی...
جهان هنوز هم به بوی گل سرخ آغشته است.
حالا به باد بگو تا ابد بوزد.